Als man en vrouw waren ze onderweg toen ze plotseling werden overvallen door een sneeuwstorm. Onvoorbereid en bij gebrek aan beschutting hadden ze alleen elkaar als houvast, en terwijl om hen heen alles verdween achter een muur van sneeuwvlokken, wachtten ze hand in hand af. Ze gingen er vanuit dat ze, net als na regen, hagel of tegenwind, ook na dit noodweer hun pad zouden kunnen vervolgen.
Lang geleden, in een tijd waarin weersomstandigheden nog geen wetenschappelijke verklaring hadden, leefden er sneeuwmakers. Wonend in de wolken waren zij verantwoordelijk voor het creëren van winterse sneeuwbuien. De meeste sneeuwmakers deden gedachteloos wat er van hen verwacht werd. Ze werden wakker in de schemering, maakten een nacht lang sneeuw in het gebied dat aan een ieder van hen toegewezen was, en gingen voor het ochtendgloren weer slapen. Ze leidden een luchtig leven waarin ze iedere diepgang vermeden door alleen de rol van oorzaak op zich te nemen en het daglicht op te zadelen met de gevolgen. Dat het dagelijks leven hun onstuimige sneeuwbuien vaak nauwelijks kon verdragen, liet hen koud.
De Bijbel lezen is voor veel mensen een lastige aangelegenheid. Ze weten niet welke teksten ze letterlijk moeten nemen en welke symbolisch bedoeld zijn, ze begrijpen niet welke leefregels cultuurgebonden en achterhaald zijn en welke ook in de huidige maatschappij nageleefd moeten worden, en ze kunnen de hoofd- en de bijzaken niet van elkaar onderscheiden. Voor een aantal andere mensen is de Bijbel een open boek zonder geheimen. Zij leven in de veronderstelling dat ze God kennen alsof ze direct in zijn ziel kunnen kijken en weten dan ook met absolute zekerheid te vertellen hoe hij vereerd wil worden en hoe de mens zich dient te gedragen om hem te behagen. Dergelijke opvattingen zijn echter lang niet altijd met elkaar in overeenstemming, en doordat het eigen gelijk blijkbaar belangrijker is dan nederigheid, is de christelijke kerk uiteen gevallen in talloze stromingen. Maar welke stroming verkondigt nu de ware identiteit van God?
In de Tien geboden wordt het christenen verboden om een beeld van God te maken en dit te aanbidden. “Gij zult u geen gesneden beeld, noch enige gelijkenis maken, van hetgeen boven in den hemel is, noch van hetgeen onder op de aarde is, noch van hetgeen in de wateren onder de aarde is. Gij zult u voor die niet buigen, noch hen dienen,” zo luidt Exodus 20:4-5. Binnen het christelijk geloof wordt dit verbod netjes nageleefd: het is in de kerk vrij ongebruikelijk om een fysiek beeldje te maken en daarvoor te bidden alsof het werkelijk goddelijke krachten bezit. Maar ondertussen aanbidden de meeste christenen wel een ander afgodsbeeld in plaats van God. Geen gesneden beeld, maar een mentaal beeld, namelijk het beeld van God zoals hij in de Bijbel wordt omschreven.
Op 21 december 2012 eindigt de Vijfde Grote Cyclus van de Mayakalender. Veel mensen verwachten een dag als alle andere, die vervolgens geruisloos zal overgaan in de volgende. Anderen geloven in oude profetieën die spreken van het einde der tijden, de terugkomst van de goden of aliens die ons hebben gecreëerd, of de ontsluiting van een poort die de mensheid naar een hoger bewustzijnsniveau zal brengen. Het is opvallend dat niet alleen de Maya’s hebben voorspeld dat er op 21 december 2012 iets bijzonders staat te gebeuren: ook de Chinese I Ching, de Sumeriërs, de Egyptenaren, Tibetaanse monniken en vele anderen schijnen drastische veranderingen te voorspellen in precies dat jaar, en vaak op precies die dag. Maar hoe betrouwbaar zijn al deze voorspellingen? Deel 1 van een analyse van de verschillende profetieën: remote viewing door Tibetaanse monniken.
