De overeenkomsten tussen homofilie en pedofilie
2011
Zowel homofilie, het verlangen naar seksuele omgang met personen van hetzelfde geslacht, als pedofilie, het begeren van pre-puberale kinderen, zijn evolutionair gezien vergelijkbare condities. Het individu ontzegt zichzelf door het afwijzen van geslachtsrijpe partners van het andere geslacht immers de mogelijkheid tot voortplanting en het verspreiden van de eigen genen. Toch wordt homofilie vandaag de dag gepresenteerd als de ‘normaalste zaak van de wereld’, terwijl pedofilie als psychische aandoening wordt gezien. Is dat onderscheid, ondanks de evidente verschillen tussen homo- en pedoseksualiteit, wel terecht?
Niet nutteloos
Mannen die zich in hun seksuele verlangens beperken tot het hebben van gemeenschap met andere mannen en vrouwen die een exclusieve voorkeur hebben voor gemeenschap met andere vrouwen, ontnemen zichzelf de mogelijkheid tot het krijgen van nageslacht. Voor de genen van het individu is homofilie daardoor een doodlopende straat. Toch is de homofiel evolutionair gezien niet compleet nutteloos. Door zijn directe familie zo intensief te ondersteunen dat zijn ouders, broers en zussen meer nakomelingen kunnen krijgen, zou hij in theorie alsnog een bijdrage aan de verspreiding van zijn eigen genen kunnen leveren. Dit zou verklaren waarom de genetische componenten die ten grondslag liggen aan homofilie niet zijn uitgeselecteerd en telkens weer de volgende generatie kunnen bereiken.
Voor pedofielen geldt een soortgelijk verhaal. Ook zij ontberen de optie om nageslacht krijgen met hun beoogde partner en kunnen het voortbestaan van hun genen alleen indirect bevorderen door het aantal kinderen dat hun directe familie kan krijgen te vergroten. Net als bij homofilie overleven de genetische componenten die ten grondslag liggen aan pedofilie daardoor generatie na generatie. Dit geldt overigens voor pedofilie in de ‘pure’ zin van het woord: het seksueel begeren van pre-puberale, dus niet-geslachtsrijpe kinderen. Mannen die zichzelf seksueel aangetrokken voelen tot minderjarige meisjes in de leeftijd van 15 tot 18 jaar ervaren een biologisch gezien een compleet gezonde aandrang tot voortplanting. Wie immers ongesteld is geweest, is lichamelijk gezien volwassen, geslachtsrijp, en in staat tot het baren van kinderen.
Gezond of ziekte
Zowel homofilie als pedofilie kent een genetische component en hoewel de geprefereerde vorm van geslachtsgemeenschap geen nakomelingen oplevert, wordt deze component door andere processen toch naar de volgende generaties overgedragen. Het voortbestaan van beide condities vormt daarom in zichzelf al voldoende bewijs voor de stelling dat er evolutionair gezien niets mis mee is. Religie heeft echter bepaald dat God wenst dat een volwassen man met een volwassen vrouw in het huwelijk treedt, en daarom zijn homofilie en pedofilie eeuwenlang bestempeld als een zondige ziekte. Religieuze normen verliezen echter langzaam maar zeker hun waarde, en recentelijk is homofilie haar status van ‘ziekte’ kwijtgeraakt. Pedofilie wordt echter nog steeds gezien als een ‘psychoseksuele stoornis’. Waarom dit onderscheid?
Natuurlijk bestaat er een essentieel verschil tussen de homofiel en de pedofiel, maar dat geldt pas wanneer zij hun gedachten omzetten in daden. Zodra het individu handelt naar zijn lusten, en homoseksueel dan wel pedoseksueel gedrag vertoont, heeft de eerste de mogelijkheid om dat te doen met een handelingsbekwame medemens, terwijl de laatste zich onmiddellijk op het verboden terrein van het strafrecht bevindt. Een minderjarige wordt vanwege zijn beperkte levenservaring niet in staat geacht om verstandige beslissingen te nemen en is daarom niet geheel vrij om over zijn persoon te beschikken. Vanwege deze kwetsbare positie is de consensus daarom dat een volwassene geen geslachtsgemeenschap met een minderjarige mag hebben. Iemand die pedoseksuele handelingen verricht, begaat daarom een strafbaar feit. Iemand die zijn homofiele verlangens in de praktijk brengt daarentegen kan kiezen voor een partner die gelijksoortige gevoelens koestert en met hem of haar een gelijkwaardige relatie aangaan. Buiten de betrokken partners, die ieder bewust voor deze omgangsvorm hebben gekozen, ondervindt geen enkele buitenstaander de gevolgen van seksuele gemeenschap tussen twee mensen van hetzelfde geslacht, dus er bestaat geen gegronde reden om homoseksualiteit te verbieden.
Disfunctioneel
Pedoseksualiteit is dus terecht strafbaar, en homoseksualiteit is terecht toegestaan. Maar die distinctie vormt geen rechtvaardiging voor het maken van een onderscheid tussen pedofilie en homofilie. Zowel het ervaren van verlangens naar seksuele omgang met partners van hetzelfde geslacht als het ervaren van verlangens naar seksuele omgang met partners die nog geen geslachtsrijpe leeftijd hebben bereikt, leidt tot dezelfde, kinderloze situatie. Er zijn theorieën die pogen te verklaren hoe dit evolutionair ‘ongemak’ ten goede kan komen van het voortplantingssucces van genetisch verwante individuen, maar dat neemt niet weg dat zowel homofilie als pedofilie op soortgelijke wijze afwijken van de ‘reguliere’, functionele aantrekking tussen volwassen mannen en volwassen vrouwen. Omdat beide condities in gelijke mate disfunctioneel zijn, is het onzinnig om slechts één van beide als ´afwijking´ of ‘psychische stoornis’ te bestempelen. Als homofilie een ´geaardheid´ is, dan moet pedofilie ook als zodanig worden aangemerkt. Maar als pedofilie een ´psychische stoornis´ is, dan is homofilie dat ook.
Bronnen:
nl.wikipedia.org/wiki/Homoseksualiteit
nl.wikipedia.org/wiki/Pedofilie
Zet Celibaat dan ook in het rijtje.
Ook disfunctioneel etc.
@Pieter
Het celebaat zou in het rijtje passen als er ten eerste sprake is van een genetische basis die tot dat gedrag leidt, en ten tweede een gebrek bestaat aan functionele, seksuele aantrekking tot volwassenen van het andere geslacht. De overtuiging geen gemeenschap te mogen hebben met geslachtsrijpe soortgenoten en het ontbreken van de wens tot voortplanting heeft echter, volgens mij, over het algemeen geen genetische maar een culturele oorsprong. Bovendien bestaat de ‘functionele’ seksuele drang in beginsel wel, maar maakt het individu de keuze om er niet naar te handelen. Het lijkt me daarom niet logisch om het celibaat onder dezelfde categorie te scharen als homofilie en pedofilie.
De meeste pedofielen zijn hetero, bovendien doen veel hetero’s dingen met (hun) kinderen die op het randje zitten en dan niet als zodanig worden bestempeld, of worden weggewimpeld, homo’s liggen meer onder een vergrootglas omdat ze zelf geen kinderen kunnen krijgen. en mannen zijn misschien meer seksueel ingesteld en vinden mannen onderling zijn niet zo’n big deal om (veel) sex te hebben, vrouwen perken hun mannen misschien meer in of zo. of knijpen ten opzichte van hun partners (of eigen soort) een oogje dicht.
Het verschil is dat pedofielen dingen willen doen met wilsonbekwamen en homo’s met wilsbekwamen
Ik geloof dat mensen een volwassen en een onvolwassen kant hebben, dat geldt voor volwassenen zowel al kinderen, pedofielen interpreteren de volwassen kant van kinderen als zijnde sekueel (want dat zijn hun eigen wensen) (en dat is fout) die volwassen kant in kinderen is er juist o.a. om zichzelf te beschermen tegen kwaad. volwassenen mogen dat nooit misbruiken. ook is het seksuele gedeelte van een pedofiel volgens mij niet volwassen geworden, en gaat daarom contacten met kinderen aan, dat kan ook zijn om dat ze zelf zijn misbruikt en daarom meer op hun volwassen kant zijn gaan leven (om te overleven) als dat verwerkt is bloeit dan die kinderlijke kant (helaas op een seksuele manier op en gaan ze zelf in de fout.) misschein is er toch een methode te ontwikkelen om de onvolwassen kant in pedo’s te laten opgroeien of zo te veranderen dat die kant niet meer seksueel is.. bovendien leven we in een grove wereld met grove seksuele handelingen waar zelf een gewoon mens door geshockeerd kunnen zijn. sommige mensen kunnen daar niet tegen en zoek dan een kind, wat ik persoonlijk uit dan boze vind om door de eigen kwetbaarheid en of zwakte een weerloos wezen kapot te maken is nooit echt goed te praten, want daar zit toch een vorm van gestoord zijn in volgens mij ‘het geen empathie te hebben’ wat liefde (en zelfs seksualitieit) toch zou moeten zijn.
ik vind dit een goeie tekst
Als je die redenering volgt, zouden alle mensen die geen kinderen kunnen krijgen een ‘psychische stoornis’ hebben, dus ook heteroseksuele mensen die door genetische oorzaak geen kinderen kunnen krijgen, of vrouwen na de menopauze zouden dan ook een psychische stoornis hebben.
@hoi
Incorrect: bij heteroseksuele mensen die geen kinderen kunnen krijgen door een genetische oorzaak en vrouwen die niet langer vruchtbaar zijn vanwege de menopauze ligt er geen psychische stoornis, maar een biologische oorzaak ten grondslag aan het onvermogen om kinderen te krijgen. Er is, in tegenstelling tot bij homofilie en pedofilie, nog steeds sprake van een functionele, seksuele aantrekking tot volwassenen van het andere geslacht.
Goede tekst, met veel intelligentie geschreven.
Zeer mee eens met alles wat hier geschreven is.
Ik ben zelf op 8 jarige leeftijd bijna een heel schooljaar door een gymnastiekleraar/ religieuze broeder machteloos en wanhopig verkracht.
Heb daardoor al mijn hele leven een grote weerzin tegen wat ik weet wat homoseksuelen met elkaar doen. Mijn haat tegen hen is het directe gevolg van mijn jeugdtrauma. Moet ik daar nu nog strafrechtelijk voor gestraft worden wanneer ik dit openlijk ergens zou zeggen? Hoe krom is dat niet?
Ik heb ook altijd gedacht dat iedere homoseksueel ook pedoseksueel zou kunnen handelen bij gebrek aan een gelijk geaarde volwassen homo in zijn omgeving. Ik heb puur op gevoel altijd gedacht dat wanneer je pedofilie een psychische storing mag noemen, zou dat etiket eveneens op homofilie toegepast moeten worden. Het waarom ik dat vind is door bovenstaande bronnen overduidelijk omschreven.
Opzich een goede tekst, al merk ik dat ik een naar onderbuikgevoel krijg. Ik heb een aantal goede vrienden die homoseksueel zijn en dat heeft absoluut niets met pedoseksualiteit te maken.
In de hersenen van ieder mens ligt vast bij de geboorte of iemand homofiel, hetero of pedofiel is. Dus inderdaad pedofiel is net zo goed een geaardheid als homofiel of hetero, maar het onderscheid ontstaat wanneer je het woord ‘seksueel’ toevoegt. De meeste pedoseksuelen (volwassenen die seks praktiseren met kinderen onder de 13 jaar) zijn namelijk helemaal geen pedofiel. Ze hebben een seksuele stoornis en richten zich op jonge kinderen omdat zij zich niet bewust zijn van hoe fout het is wat hen wordt aangedaan en dus vaak hun mond houden. Er zijn ook pedofielen die pedoseksueel worden, vaak kunnen zij niet meer met hun gevoelens omgaan doordat zij zich niet begrepen voelen en het gevoel hebben buiten de maatschappij te staan. Maar hen veroordelen voordat zij ooit ook maar met een vinger naar een kind hebben gewezen lijkt me absoluut niet de manier om kinderen te beschermen. En het ongestraft laten je haat te richten op homoseksuelen die er even weinig mee te maken hebben als heteroseksuelen helpt absoluut niemand. Laten we erover praten, les over geven op school, documentaires maken (zoals in de aflevering van Je Zal Het Maar Zijn over pedofilie) om zo de kans op kindermisbruik zo klein mogelijk maken en de kans dat iemand die misbruikt is naar een therapeut durft te gaan (of er in ieder geval over durft te praten) zo groot mogelijk.
Wilfred, wat kut dat je dat is overkomen. Ik denk echter dat je beeld is vertekend door wat je is overkomen. De reactie van Ineke hierboven sluit mijn inziens veter aan op de waarheid. Pedoseksuelen zijn in meerderheid hetero, dus homoseksualiteit staat wel degelijk los van pedoseksualiteit. De kans dat een pedoseksueel hetero is, is procentueel groter. Heteroseksualiteit is daarmee toch geen psychische aandoening omdat deze groep procentueel meer mensen telt met pedofiele neigingen ?
Het verschil tussen hetero’s en homo’s enerzijds en pedoseksuelen anderzijds, is dat de eerste twee vallen op een handelsbekwame medemens, waar de pedoseksueel (hetero of homo) valt op handelsombekwame kinderen.
@Joseph,
Dank je voor je voor mij leerzame reactie. Ik wist dit niet en dat plaatst mijn kijk op de overeenkomst van homo’s met pedo’s in een totaal ander licht. Neemt niet weg dat ik mij in geen van beide neigingen in dromen noch in mijn bewustzijn kan herkennen. Bijna geen mannelijke puber heeft ooit wel eens een ervaring met een homofiele man nooit meegemaakt. Die ervaring bepaalt in je volwassenheid, wat je herinnerde gevoelens zijn wanneer je weer met homo’s hun intieme leven geconfronteerd wordt. Dit lijkt mij de dieper liggende verklaring, waarom je bij zoveel homofoben een onuitroeibare weerzin tegen een homo hebben. Je kunt toch niet een clown voorstellen zonder dat je de kenmerken van een clown je voorstelt? Zo bij mij ook homo. Doet mij ook onmiddellijk denken aan mijn traumatische ervaringen uit mijn kwetsbare groeiproces in mijn jeugd. Homohaat zit meestal heel diep met afgrijselijke associaties in iemands gevoelsleven geworteld. Hoe kan en wie kan dat je kwalijk nemen? Ik daag elke officier van Justitie uit mij daarvoor te dagvaarden. Kortom, ik wil helemaal niemands seksuele geaardheid weten. Waarom zou men ook? Onze culturele evolutie heeft zeker voor mij niet altijd veel goeds gebracht. Een voetballer die een goal scoort klapt naar z’n fans voor zijn eigen prestatie. Hoe raar is dat niet als heel gewoon in onze cultuur geaccepteerd? Waar gaat een cultuur naartoe zonder morele en ethische begrippen? Seks van iedereen is voor mij niets meer dan iets zeer persoonlijks voor hen waar ik geen weet van hoef noch wil hebben. Dus voor mij, homo’s in hun kast in mijn gezelschap, vind ik prima mensen mits ze dat ook verder als mens zijn.