Pesten is stoer
2015
Tijdens de tekenles heeft Hans een tekening gemaakt. Het is een gekke tekening van een hele lelijke, dikke mevrouw met een grote neus en schele ogen en allemaal puisten. Hij laat de tekening aan zijn klasgenootje Ali zien en hij zegt: “Kijk, dit is jouw mama!” Ali vindt het geen leuk grapje en moet huilen. Hans wilde gewoon grappig zijn, maar nu ziet hij dat deze tekening helemaal niet leuk is voor Ali. Hij zegt sorry en hij gooit de tekening in de prullenbak.
Charlie heeft alles gezien en gehoord en hij haalt de tekening van Hans uit de prullenbak. Hij tekent hem een paar keer na en geeft de tekeningen aan een paar andere kinderen. Ook laat hij de tekening nog een keer aan Ali zien. “Kijk Ali, dit is jouw mama. Moet je kijken hoe dik en lelijk ze is.” Ali snapt niet waarom Charlie zo gemeen doet en hij zegt dat hij de tekening helemaal niet leuk vindt. “Lekker boeie,” zegt Charlie. “Ik vind het wel leuk en ik mag tekenen wat ik wil.” Aan het einde van de dag gaat Ali verdrietig naar huis.
Als Ali de volgende dag weer op school komt, ziet hij dat Charlie met stoepkrijt aan het tekenen is op het schoolplein. Het is een tekening van een varken maar dan met het gezicht van een mevrouw. “Kijk Ali,” roept Charlie als hij Ali aan ziet komen lopen. “Dit is jouw dikke lelijke mama!” Alle kinderen die eromheen staan moeten lachen. Ze vinden Charlie heel stoer. Ali zegt weer dat hij de tekening echt niet leuk vindt, maar Charlie trekt zich er niets van aan en tekent gewoon verder.
Ali loopt naar de juf toe en vertelt over de tekeningen die Charlie maakt. Hij legt uit dat zijn mama de allerbelangrijkste voor hem is op de hele wereld. Ze is hartstikke lief en leuk en helemaal niet dik en lelijk, dus waarom zou Charlie dat soort dingen zeggen? Hij kent haar niet eens! Het lijkt wel alsof Charlie die dingen alleen maar zegt om Ali te treiteren. De juf luistert naar het hele verhaal en zegt dan dat Ali zich niet moet aanstellen. Zelf heeft ze geen moeder, dus ze snapt niet dat Ali zo verdrietig wordt van de tekeningen.
Tijdens de tekenles die dag maakt Charlie een nieuwe tekening. Nu tekent hij de mama van Ali helemaal bloot en schrijft erbij dat ze een hoer is. Ali wordt er zo boos en verdrietig van dat hij zichzelf niet meer kan inhouden en hij geeft Charlie een klap in zijn gezicht. Dat was natuurlijk niet aardig van Ali, want je mag geen andere kinderen slaan. Maar misschien dat zijn klasgenootjes nu snappen dat het niet leuk is om andere kinderen te pesten? Nee hoor. Alle kinderen vinden Charlie juist nog stoerder. “Super gaaf dat je door bleef pesten zelfs nadat Ali had gezegd dat hij het echt niet leuk vond, hoor!” zeggen ze tegen hem. Ze willen allemaal een tekening van Charlie hebben.
Na een week bleek dat Ali helemaal geen moeder had, dat was allemaal verzonnen. Dus kon zijn moeder helemaal niet beledigd worden, want ze bestond helemaal niet. Toen Ali dat besefte was hij gelukkig, want nu kon hij zelf doen wat hij wou en niet aldoor datgene doen waarvan hij dacht dat dit moest van die bedachte moeder….
@arnold
Het al dan niet bestaan van ‘moeder’ is irrelevant, iets of iemand hoeft niet feitelijk te bestaan om belediging ervan kwetsend te maken voor iemand die er waarde aan hecht.
Hint naar Charlie Hebdo?
Ik denk dat deze situatie beter past: Charlie maakt grapjes op het schoolplein en in de klas van iedereen: de meisjes, de jongens en ook de juffrouw. Sommigen vinden ze grappig, anderen vinden ze maar flauw. Ali speelt alleen in zijn zandbak en Charlie loopt naar hem toe en laat hem een papiertje zien waarop hij zijn moeder heeft getekend. Ali vindt dat niet leuk en slaat hem. Charlie huilt. De andere kinderen komen aangelopen. “Ali, wat doe je nou. Je mag niet slaan!” Een aantal kinderen roepen de juf erbij en Ali moet nablijven. Charlie wordt getroost door iedereen.
@Louis
Ik mis in de situatie die je beschrijft het element dat de ‘grapjes’ van Charlie niet enkel als ‘grappig’ of ‘flauw’ ervaren worden, maar door sommigen als ‘tot op het bot krenkend’. Ik vind het bizar dat iemand die met die wetenschap toch doorgaat met zijn pesterijen op sympathie kan rekenen van zijn omgeving.
Kan een van jullie me het nummer van de akte tegen het pesten bekennen?
Dit is helder en zeer confronterend waar! Dit is de in het westen onzichtbare andere kant van de medaille. Maar het ongelimiteerde vrije westen heeft 0,00000 zelfkritiek. Zij denken nog steeds de hele wereld, alle volkeren op aard hun “waarden” op te moeten en kunnen leggen. Deze schaamteloze arrogantie veroorzaakt bij mij schaamte ook een westerling te zijn. Vrije meningsuiting kan wel degelijk heel veel te ver gaan. In een samenleving mag en kan geen absolute vrijheid worden toegestaan. Zodra je mensen intens diep krenkt, kan en mag het grapje niet meer als humor alleen gezien worden door een zichzelf beschaafd noemende natie. Daarbij zijn deze Charlie grapjes niet ‘toevallig’ ook nog kwetsend, maar doelbewust kwetsend zo bedoeld. Dat rechtvaardigt natuurlijk geen Parijse gruwelijke moordpartij als revanche! Doch enige doeltreffende actie van de gekwetsten vond ik wel degelijk op zijn plaats. Hun hier bedoelde Parijse actie sloeg net zo door, als de westerse humor zo ernstig dat doet ten koste van de gekwetsten. Allebei n.m.m. heel fout! Wanneer ik die juf was, zou ik beiden eens heel goed onderhanden nemen. De veroorzaker het eerst en dat is Charlie! Mooi en goed verwoorde metafoor die precies weergeeft waar de schoen werkelijk in het westen wringt en dat voelt de hele rest van de wereld!