Midden in het park bleef ze staan, bezweet, hijgend en trillend van de inspanning die ze zojuist had geleverd. Het jurkje waarin ze zich net nog zo mooi voelde was gescheurd. Ze was op blote voeten naar buiten gevlucht en voor haar gevoel had ze urenlang gerend: minder was niet voldoende geweest om weg te komen. Zelfs nu nog voelde ze zich niet op haar gemak.
Naast de evolutieleer, creationisme en Intelligent Design wordt ook zelforganisatie wel eens aangedragen als verklaring voor het ontstaan van ordelijke structuren in een wereld van chaos. Zelforganisatie, een reactie op complexiteit in de vorm van een herkenbaar en voorspelbaar patroon of proces, sluit nadrukkelijk de aanwezigheid van een intelligentie uit. De grote sturende en organiserende factor wordt gevormd door een samenspel van natuurwetten.
Intelligent Design wordt nogal eens afgedaan als pseudowetenschap, een creationistische beweging geworteld in los zand van theologische en religieuze argumenten. De introductie van ‘intelligentie’ als factor druist immers radicaal in tegen de algemeen geaccepteerde principes van de evolutietheorie, welke stellen dat het ontstaan van alle levensvormen verklaard kan worden aan de hand van ongestuurde, natuurlijke processen. Nadere bestudering van de complexiteit van het leven suggereert echter dat juist Intelligent Design wel eens de meest wetenschappelijke verklaring zou kunnen leveren voor het ongrijpbare vernuft waarmee zelfs de eenvoudigste cellen foutloos functioneren.
Zonder het te weten had hij een rondje gelopen. De deur die hij nu opende was dezelfde als die hij vanmorgen had gesloten, maar hij herkende zijn plaats van aankomst niet als de plek vanwaar hij enkele uren eerder was vertrokken. Zijn wandeling had hem veranderd.
